گمشده


طفلی به نام شادی، دیریست گمشده ست

با چشمهای روشنِ براق

با گیسویی بلند به بالای آرزو

هرکس از او نشانی دارد

ما را کند خبر

این هم نشان ما :

یک سو خلیج فارس سوی دگر خزر

شفیعی کدکنی

نظرات 5 + ارسال نظر
حامد دوشنبه 10 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 02:22 ق.ظ

چقدر این حس رو دوست دارم.............. خیلی!

موافقم.

Mr. Such & Such دوشنبه 10 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 02:04 ب.ظ http://apocalypse.blogsky.com

شعر خاریه! گرچه بنده با هرگونه احساس "وطن پرستانه" غریبم!

بیشتر یه جور شکایته تا وطن پرستی. اما آره، منم مرز نمیشناسم. :)

وهاب کریمی دوشنبه 10 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 02:43 ب.ظ http://saramaziar.blogfa.com

سلام . قشنگ بود . با مطالبی در مورد زبانشناسی به روزم . سر بزن

دلارام پنج‌شنبه 20 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 01:09 ب.ظ http://delaram360.blogsky.com

مرسی هم از شما و هم از استاد شفیعی کدکنی.
هر چند وطن امروز غرق دوده. غرق سیاهیو درغ و غفلت.

zahra چهارشنبه 10 خرداد‌ماه سال 1391 ساعت 12:46 ق.ظ http://puchkade.blogfa.com

kheili shere qashangie azizam.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد